Hoe het begon (in vogelvlucht).

In mijn vroege jeugdjaren zwierf ik veel met mijn vader in het veld. En dan hebben we het over de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw. Fijne, en bovendien warme herinneringen heb ik aan die tijd. We stonden stil bij elke vogel die we zagen, en namen zijn gedrag goed in ons op. Mijn vader was bijzonder actief bij de “Vogelbescherming” en het “Fryske Gea”, o.a. als gids. Mijn liefde voor de natuur heb ik dus niet van een vreemde. Zoals zo vaak, raakte deze interesse/hobby bij het bereiken van de tienerjaren op de achtergrond. Werk, studie en het uitgaansleven namen veel tijd in beslag. Nadien was het: werk, vervolgstudies, huwelijk en kinderen, wat ook geen overdaad aan vrije tijd betekende. Het duurde jaren voor ik mij weer met het vogelen bezig zou gaan houden. Veel te lang, achteraf beschouwd… Een andere hobby die ik vanaf de begin jaren ’70 uitoefende, was de fotografie. Vooral natuurfotografie trok me aan, kruidjes, bloemen en onze kinderen waren mijn favoriete onderwerpen. De fotografie deed ik samen met mijn echtgenoot Karel, hij fotografeert bijvoorkeur ‘portretten van mensen’ en ‘landschappen’, en dat laatste sluit naadloos aan bij zijn bijzondere interesse in de sociale cultuur (landschaps) geografie. We waren behoorlijk fanatiek in deze hobby, vele uren per week brachten wij in onze doka door. Zo rond de begin jaren ’80 kwamen de ‘vogelhobby’ en de fotografie voor het eerst bij elkaar. Teruggekomen van een vakantie naar Engeland, bleek het merendeel van de gemaakte opnames uit meeuwen te bestaan, die ik tijdens de overtocht, in de haven en later op het strand had gemaakt. En achteraf gebeurde dit menigmaal, maar het ‘kwartje’ was nog niet echt ‘gevallen’. Het ‘kwartje’ zou definitief ‘vallen’ toen ik op het internet prachtige vogelfoto’s van andere natuurfotografen had gezien…, dat is wat ik ook wilde….,zulke foto’s kunnen maken (2003).

Toen plots het ‘vogelen’ en het ‘fotograferen’ samen ging vallen, ontstond er een welhaast ‘chemische reactie’ die ik gewoon ‘passie’ ben gaan noemen, en die tot op de dag van vandaag nog volop bestaat. We kregen onze eerste serieuze digitale spiegelreflex camera, een Nikon D70, in 2003. Het ‘doka werk’ zou voortaan achter de computer gaan plaatsvinden, en dat heb ik als een grote omschakeling ervaren, vooral in het begin was dat even wennen.

Het heden.

Wij wonen aan de rand van Assen, vlak bij een grote golfbaan. Dit parkachtige biotoop is een waar paradijs voor heel veel vogelsoorten. Wij hebben onze tuin bijzonder vogelvriendelijk ingericht, compleet met een, deels ingegraven, vogelkijkhut. Welke we vooral in de winter en het voorjaar gebruiken om vogels in hun eigen natuurlijke omgeving te kunnen fotograferen. Uren en uren kan ik bezig zijn om het gedrag van een vogel te observeren. Vogels zijn “gewoontedieren” dus probeer je hun vaste gewoontes te ontdekken om vervolgens daar gebruik te maken bij het maken van je foto’s. In het veld zoek ik goede composities en probeer gebruik te maken van de uurtjes die dat”mooie licht” hebben, dus vroeg in de ochtend of tegen het invallen van de schemer. Meestal ergens in de 3 noordelijke provincies.

Enkele van onze voorkeur natuurgebieden: In voor- en najaar proberen we tenminste 3 dagen per week aan de waddenkust of in het Lauwersmeergebied te vertoeven. Waar we volop genieten van de water- en weidevogels die daar voorbij komen. Daarnaast zijn wij bijna overal in het Noorden te vinden waar de natuur en de vogels daar aanleiding toe geven.

Gebruikte apparatuur: NIKON camera’s, lenzen en de div.extenders.